Wandelen met de Valleitrekkers en afkoelen in het zwembad

De beroemde blauwe bus van de Rudolphstichting. Dat is lang geleden. Ik ben vaak met opa Stoffelsen naar Amersfoort geweest naar de tandarts. Ik had een beugel en dan moest je er elke week heen. Dat vond ik heel fijn, want dan waren we de hele morgen weg. We gingen ook naar de veiling voor fruit en dergelijke dingen. De blauwe bus werd overal voor ingezet.

De Valleitrekkers
Ik was lid van de wandelvereniging ‘De Valleitrekkers’ onder leiding van meneer Witteveen en van het ‘Tamboer- en Trompetterkorps’ onder leiding van mevrouw Dijkstra, de echtgenote van de wasbaas. Met de blauwe bus gingen we overal heen om te wandelen en om optredens te verzorgen. Ik was klepper in het tamboerkorps. Je kent vast dat liedje nog wel: “Klepper de klep, klep klep………. kle–ep en ik ben zo blij, en ik ben zo blij dat ik je he-eb.” Op de achtergrond hoor je dan het geluid van de kleppers. Ik heb heel wat kilometers gelopen in het blauwe plissé rokje en de witte blouse. Als ik er aan denk dan doen mijn voeten nog pijn.

Het zwembad
Aan het oude zwembad op de stichting heb ik nog wel herinneringen. Ik ben daar bijna verdronken. We deden tikkertje en ik stapte mis. De betonnen rand van het bad was verbrokkeld en ik viel daardoor in het water, dat was vlakbij de betonnen brug die het bad in tweeën deelde. Daar kwam ik onder. Ik raakte mijn oriëntatie kwijt en was in paniek, gelukkig liep alles goed af. Bij warm weer was het heerlijk om te kunnen zwemmen. Vooral na het hooien. Dan was je warm en zocht je verkoeling. De badmeester, meneer De Jong, begreep dat wel en van hem mochten we wel eens ’s avonds, na het werk op het hooiland, een duik nemen. Ik heb daar mijn zwemdiploma’s A en B gehaald. Het C diploma heb ik op de huishoudschool in Barneveld gehaald.

Dat was een mooie tijd en ik deed overal aan mee, want dan kon je lekker weg. Zo kwam je nog eens ergens en had je elke zaterdag wel wat te doen. Je was dan even van de stichting weg.

Els Stam