We drukken ons voorzichtig uit als we zeggen dat sommige verhalen die we horen tijdens de interviews of die we vinden tijdens het open bronnen onderzoek, ons diep raken. Zo ook dit verhaal. We kwamen het tegen in pleegcontact nr. 3, jaargang 2012, het blad van de Nederlandse vereniging voor pleeggezinnen. Een indrukwekkend verhaal van een eigen kind dat seksueel misbruikt is door een pleegkind. Het verhaal speelt zich af in de periode 1972 – 1978. De boodschap in dit verhaal is duidelijk. Ook glashelder is de reactie (uit 2012) van Gerard De Jong, de huidige directeur van de Rudolphstichting. Beide artikelen, uit 2012, zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De verhalen spreken voor zichzelf.
We hebben contact gehad met de mevrouw van het verhaal en zij heeft toestemming voor plaatsing gegeven.
Hierbij haar reactie: “Ik geef zeker toestemming om dit artikel op de website van de Rudolphstichting te plaatsen op de site van hun 100 jarig jubileum. Ik denk dat mijn verhaal de werkers in de jeugdzorg kan helpen alert te blijven op de positie van een ieder, dus ook ‘eigen’ kinderen in het pleeggezin. Ik ben dankbaar voor uw voorstel. Openheid in communicatie, erkenning en discussie kan wonden helpen genezen.”
Lees hier het verhaal en de reactie, beide weergegeven in een tweeluik.
Mado Dalsem zegt
Voor sommigen misschien te laat……………voor anderen onbegrijpelijk.
Goed dat dit artikel geplaatst is .
Anoniem zegt
Perfect dat er opdracht is gegeven aan de heer Jan Zandijk om onderzoek te doen. Toch heb ik een wrange smaak in mijn mond na het lezen van het artikel. Om te beginnen vind ik het jammer dat het onderzoek zich beperkt heeft tot de pleeggezinnen. Daarnaast, ben ik de enige die vraagtekens zet bij de resultaten van dit onderzoek? Ik denk dat ik het begrijp: als niemand erover praat, is het nooit gebeurd. De directie van De Rudolphstichting/De Glind is anno 2012/2014 nog steeds naief.