Nooit meer zulke lekkere perziken gegeten.
Mijn vader werkte hier op de tuin. Hij is meneer van Wijk opgevolgd. Omdat mijn vader op de tuin werkte konden wij makkelijk groenten halen. Er stond een perzikenkas. Dat kan ik me nog goed herinneren. Die perziken waren heerlijk, ik geloof niet dat ik later ooit nog zulke lekkere perziken heb gegeten.
Foto: De Valleitrekkers; Wil zit op de eerste rij, derde van rechts
Mijn vader heeft hier vier jaar gewerkt. Ik ging toen in Amersfoort naar school. Toen ik hier kwam wonen was ik bijna dertien en zestien toen we weggingen. Ik ben de oudste van acht kinderen. De jongste is hier geboren. Ik speelde altijd met de kinderen die hier woonden. Ik kwam veel op Clematis, daar vond ik het heel gezellig. Ik had daar contact met de kinderen en ook met de leiding. Die kwamen ook wel bij ons thuis. Ik heb een goede herinnering aan die tijd. We konden zwemmen en sporten. Ik was ook lid van de Valleitrekkers.
Er waren hier zoveel mogelijkheden. Ik was vriendin met de dochter van de administrateur, Klazien. Vorige week heb ik de vrouw van de directeur die er in onze tijd was, mevrouw Mulder, gesproken. Zij attendeerde mij op deze reünie. Ik hoop vandaag in ieder geval meneer Witteveen te ontmoeten. Hij was hoofdleider op het jongenspaviljoen, ik heb hem gezien in ’Andere tijden’. Mijn zus was bevriend met een van hun dochters. Mijn ouders hadden nog wel contact met hen, nadat ze waren verhuisd.
Dit zijn gewoon wat herinneringen.
Wil Vree- ter Veen
Een klein portret
Tijdens de reünie van 11 oktober zijn er diverse ‘kleine portretten’ gemaakt. Wil vertelde ook haar verhaal.
Geef een reactie