Ik heb in paviljoen Clematis gewerkt

Op woensdagmiddag en zaterdagochtend werkte ik in ’het honk’ een oude verbouwde varkensschuur achter de kinderboerderij. Daar gaf juffrouw Faure, een schilderes uit de Treek, samen met mij handvaardigheid.
Juffrouw Faure had, op de muur in de gang, de rattenvanger (uit de rattenvanger van Hamelen) geschilderd en diverse kinderen hebben de ratten erachter gezet.
Timmeren, lijmen, figuurzagen, vlechten en schilderen waren de activiteiten, die de kinderen van de paviljoens, pleegkinderen en eigen kinderen gezamenlijk deden. Dat sommige kinderen wel eens onder de verf zaten kon gebeuren. Op een dag zag ik een kind gaten in zijn kleren knippen op de vraag “waarom” antwoordde ze: “Als ik weer met verf in mijn kleren thuis kom, mag ik niet meer komen van mijn moeder”. Ze mocht trouwens wel weer komen.

Er was ook een wandelgroep ‘De kleine Valleitrekkers’
Wij wonnen nogal eens een medaille. Je moest keurig in een groep lopen als we de controle zagen. Dan kwamen we zingend aan met het vers: De valleitrekkers gaan nooit verloren, de valleitrekkers staan boven aan.
Maar de organisatie wist niet dat we, als er geen controle in zicht was, allerlei andere dingen aan het doen waren en we eigenlijk een ongeregeld zootje waren We hebben zelfs onderweg wel eens een rondleiding in een honden asiel in Zeist gehad. Ook bij deze groep maakte men geen onderscheid tussen paviljoens, pleeg en eigen kinderen.

Getrouwd met de buurjongen
In 1964 ben ik op de Rudolphstichting getrouwd met de buurjongen van Clematis; Sjoerd Faber. De kinderen hebben gezorgd dat de bruiloft werkelijk een onvergetelijke dag werd. Door aanwezig te zijn en een avondspel (muizenbruiloft) te spelen.

Coos Faber -Toorman, september 2014
Ik heb van 1959-1964 gewerkt in het paviljoen Clematis.