Ik heb 11 jaar op De Glind gewoond van 1968-1979. We zijn alle vijf op hetzelfde moment uit huis geplaatst. De twee jongsten werden in een gezin geplaatst, nummer een en drie werden bij elkaar geplaatst en ik werd in een andere groep geplaatst. Ze keken echt naar de personen en van mij dachten ze: die redt het wel. Daar werd toen al rekening mee gehouden.
Al hadden ze eerst ook voor mij wel geprobeerd een gezin te vinden, ergens in het land. Daar zou ik met mijn broer naar toe gaan. Hij is daar ook heen gegaan, maar ik zag het niet zitten en toen hebben ze mij daar niet geplaatst. Ik vond die mensen veel te christelijk, dat waren ze ook, maar er werd dus echt naar mij geluisterd en ik ben toen ook niet gegaan.
Maar ik ben wel bij mijn broers en zussen op bezoek geweest in die pleeggezinnen. Op verjaardagen. Ik vond dat belangrijk. Je bent broers en zussen en dat moet je ook weten al woon je niet meer bij elkaar. Je bent nog steeds broer en zus. Het is belangrijk dat je weet wie je bent.
In De Glind was zowel overdag als ’s avonds altijd wel iets te doen, o.a. de fotoclub. Je maakte foto’s en die ging je dan zelf ontwikkelen in die bak. En ik heb ook hout bewerken gedaan met mevrouw Sieling van de kinderboerderij, die was zo creatief. Zij runde de kinderboerderij en dat deed ze erg goed. Je kreeg dan gewoon een paal en dan ging je met een beitel en een hamer aan de slag om er iets leuks van maken. Ik vond dat heerlijk om te doen. Je kon alles wat je maar wilde proberen en ze hielp je. En het zwembad, daar kon je zwemdiploma’s halen en ik had er vier en meer kon niet, maar ik zei: “Er zijn er zes , ik wil er toch wel graag zes halen.” Toen hebben ze het voor elkaar gekregen dat ik niet van een hoge duikplank hoefde, want die was er niet, maar dan moest ik wel iets anders ervoor in de plaats doen. En ik heb die laatste diploma’s ook gehaald in dat zwembad dat er eigenlijk niet geschikt voor was. Ik moest gewoon wat extra’s doen. Ik vind echt dat als je je ergens voor in zette, kreeg je het ook vaak terug.
Ik ging toen als enige naar de MAVO in Barneveld. Ik heb hem niet afgemaakt. Na twee schoolonderzoeken konden ze me daar niet meer zien, maar dat laatste jaar heb ik in Scherpenzeel gedaan, want ik wilde toch dat diploma hebben. En dat is gelukt.
Omdat ik met een prima gevoel terugkijk, heb ik enkele medewerkers van De Glind uitgenodigd voor mijn trouwen. Helaas zijn de foto’s waar zij op staan allemaal mislukt.
Ik heb twee dingen gemist. Ik heb geen goede schoolopleiding gehad en ik heb nooit leren koken. Maar er is geen kind dat zoveel activiteiten en sporten heeft kunnen doen als ik.
Conny Snijders
-
- relaxen bij de tent
-
- Zwitserland
Loes zegt
Hallo Conny,
Ik heb in de periode 1976 t/m 1978 bij de familie Jonkers gewoond en heb toen op dansles met Conny gezeten, maar weet niet of jij dat misschien was?
Loes
Margriet Hessels zegt
Dag Conny,
Wat leuk om te horen hoe je het is vergaan, destijds op De Glind.
Ik kan me precies nog herinneren dat jij niet naar het pleeggezin wilde en dat je broertje Cors wel ging. Cors zat in die tijd bij mij in de groep en later ben ik (net als jij) op Wilde Wingerd gaan werken/wonen en kwamen wij elkaar tegen.
Mooi om te lezen hoe je voelde dat je een eigen mening had en dat je, door die te vertellen toch een luisterend oor kreeg. Je was voor mij een voorbeeld van ‘een doorzetter’.
Toen ik daarnet je stukje las haalde ik mijn fotoboek van die tijd naar beneden en kwam ik even weer in die tijd terug. Veel foto’s uit die tijd, de meidengroep, Henk van der Lande, juf Anneke, onze vakanties in Luxemburg, Sinterklaasavonden.
Ik hoop je te zien as zaterdag. Ondertussen zijn we ongeveer van dezelfde leeftijd (ik beetje ouder, nl. 62), zo was dat toen, juf cq groepsleidster worden terwijl je zelf nog heel jong was. Ik had er een mooie tijd (6 jaar).
Ben benieuwd hoe je verdere leven is gelopen.
Hartelijke groeten, Margriet Hessels
louise plakke zegt
Hi Conny,
Ik zit achter mijn bureau hier in Australie, en dacht laat ik even kijken of Ik wat kan vinden over De Glind. Het eerste verhaal dat ik tegen kwam, was die van jou. Alle goeie herineringen kwamen boven and vooral toen ik de foto’s zag, moest ik toch well even slikken. Sorrie voor mijn Nederlands, ik woon nu 18 jaar in Australie en begin een beetje de spelling te vergeten. Gerrit Van Der Ende, onze 2 kinderen en ik zijn 18 jaar geleden naar Australie vertrokken. Zoals je weet ik ben in Australie geboren, and Gerrit wou die grote stap nemen met mij. Wij zijn gescheiden, maar zijn nog steeds hele goeie vrienden, dit zal altijd wel zo blijven. Ik ben het met je eens “je moet weten wie je bent”. Als ik niet op De Glind had gewoont, zou ik nu niet het zelfde persoon zijn, die zoveel aventuren heeft meegemaakt in haar leven. Toen ik net op De Glind kwam wonen, ging ik ook naar de MAVO in Barneveld. Ik kan me jou en Marlene nog herrineren op het school plein. Ik moet zeggen, De Glind heeft mij zoveel geleerd and gegeven in mijn leven. Het is zo leuk om te zien and te lezen hoe het met jou gaat. ik hoop dat alles goed gaat met jou. Hartelijke groeten van Louise
Joyce (jopie) westland-Schults zegt
Hoi Connie, zie mezelf en mijn zus terug op de groepsfoto op de bank. Herken gelijk iedereen. Weet nog dat je een zwemfanaat was. Volgens mij zat er een jongen in jp 3 die ook zo fanatiek was.