De Weddenschap – 1967

Er is een voorval dat mij te binnen schoot uit het verleden van mijn tijd bij de familie Visser uit de zestiger jaren. Ik was er nog niet zo lang en we zaten gezellig te tafelen, pannenkoeken eten, toen mijn pleegbroer mij begon uit te dagen. Hij stelde mij een weddenschap voor. “Herman”, zei hij, “ik durf te wedden om een knaak dat jij niet achter elkaar een pot stroop kunt leeg eten”, en hij wees naar een nog onaangebroken pot stroop die op tafel stond. Mijn pleegvader ook niet benauwd voor een geintje zag dit wel zitten en moedigde de weddenschap nog aan.

Je snapt dat ik mij uiteraard niet liet kennen en de uitdaging aan nam. De ene lepel naar de andere verdween in een razend tempo in mijn mond, want ik dacht als ik aarzel dan krijg ik het nooit naar binnen. Wat een lol hadden we bij die maaltijd en mijn pleegbroer moest dokken. Ik heb mijn pleegvader nog nooit zo zien lachen, maar ik steeg in aanzien, ook bij mijn pleegbroer.

De volgende dag echter was ik op school de hele dag aan de schijterij, maar dat was niet zo vreemd. Ik weet wel dat ze zich op school rot gelachen hebben, want de leraar vroeg hoe het kwam dat ik zo vaak naar de wc moest. Dat heb ik uitgelegd en de hele klas lag dubbel.

Ik heb overigens een mooie tijd gehad in dat pleeggezin en ik heb nog steeds contact met mijn pleegbroer en pleegzus.

Herman van Driel