‘Ik heb in die 28 jaar veel kinderen zien komen en gaan, loslaten, soms tegen je gevoel in: ze zijn er nog niet klaar voor. Steeds opnieuw moet je afscheid nemen en afscheid nemen is het moeilijkste wat er is. Het lijkt er op alsof er iets geamputeerd wordt, zo omschrijf ik het dan maar. Met sommige kinderen heb je een hechte band. Nog mooier is het als de kinderen een band met jou hebben kunnen aangaan. Als zo’n kind weggaat, hoop ik dat ik echt iets hebt bijgedragen aan zijn of haar leven, werkelijk iets heb toegevoegd. Een paar voorbeelden van kinderen die mij zijn bijgebleven.’
In het eerste deel van het tweeluik over de kinderboerderij hebben we in het kort de ontstaansgeschiedenis van de kinderboerderij weergegeven en een beeld geschetst van de huidige beheerder/exploitant Jacob Bos, de man die vanaf 1990 de scepter zwaait op de kinderboerderij. Eerst was hij in loondienst en vanaf 2004 werkt hij als kleine zelfstandige. Als iemand dit werk al 28 jaar doet dan moet hij wel bijzondere eigenschappen bezitten, waarbij de aandacht voor het kind en het dier centraal staat. Maar we kunnen ons ook voorstellen dat als je dit werk 28 jaar doet, dit elke keer betekent dat je afscheid moet nemen van kinderen. Kinderen waar je wellicht aan gehecht bent geraakt, elk kind met zijn of haar eigen bijzondere eigenschappen. Met die vraag beginnen we deel 2 van het interview met Jacob Bos.
Geef een reactie